جاده ایمن و هموار حق مردم بخش باینگان

به گزارشهزار ماسوله، این بار می خواهم بر خلاف روال قبل مطلبی در دفاع از حقوق شهروندی خود و مردم عزیز بخش باینگان (حق الناس) بنویسم، که شاید.......!!!

 بسیاری را دیدم در این یکی دوسال که برای ترویج گردشگری و گردشگری طبیعی سخن راندند و با حضور در روستای زردویی و ساتیاری و خود باینگان و برگزاری همایش سعی دررونق بخشیدن به زندگی مردم داشتند و دارند که آخرین آن برگزاری زیبای جشنواره غذاهای سنتی باینگان بود. همین الان چندین کانال و گروه تلگرامی در این خصوص در حال فعالیت هستند. این درحالی است وجود راه ارتباطی مناسب اولین اصل در ایجاد ارتباط و رفت و آمد و حمل و نقل است و بدون جاده در واقع زندگی در هم طنیده و شبکه ای امروز فلج خواهد شد.

در ۲۸ و ۲۹ اردیبهشت که به باینگان رفته بودم و حداقل چهار بار در طی دو روز در این مسیر بسمت پاوه و بلعکس تردد داشتم، وضعیت جاده باینگان از گردنه سریاس تا خود شهر باینگان را بصورت جاده ای پر از دست انداز مشاهده که آسفالت آن بعلت گرما و سرما و حفارهای متعدد تقریبا تخریب شده است. بخش اعظم تخریب حاصل شده ناشی از گاز کشی (معطل مانده) به شهر باینگان می باشد.

گرچه این تخریب غیرقابل اجتناب بوده و هست ولی عدم بازسازی حاشیه سمت کوه جاده مشکلات و خطرات عد یده ای برای رانندگان عبوری فراهم نموده و می نماید.پاییز امسال بود که غلطکی کوچک در حال ترمیم مسیر حفاری شده مشاهده کردم و خوشحال بودم که این قسمت بزودی ترمیم و آسفالت می گردد, اما این ترمیم نیز ناقص و ناتمام ماند و شنهای آن را سیلآب و روان آب شست.

در حالیکه تصمیم به نوشتن این مطلب داشتم تا مسئولین ذیربط را به چاره اندیشی در این مورد دعوت نمایم  و از ایجاد سرعت گیرهای تند و تیز و فراوان درون روستاها و شهرهای درمسیر – که اگر سرعت ماشین کاهش یابد خودروها را به لرزش های عجیب وا داشته و کلیه سیستمهای خودروها را بهم می ریزند و هزینه های اضافی بر مالکین خودروها تحمیل می نمایند – ابراز نگرانی کنم, در وب سایت آوای باینگان تقدیر و تشکری از زبان جمعی از اهالی باینگان دیدم که برایم کاملا تعجب برانگیز بود. در حالیکه راه و ترابری بجز چند مورد جزئی نسبت به ترمیم آسفالت جاده اقدام ننموده است و کل آسفالت مسیر نیاز به روکش مناسب دارد, ضرورت این نوع تقدیر و تشکر را درک نکردم. بنده بعلت خرابی حاشیه سمت کوه جاده و باریک بودن مسیر و تردد کامیون حداقل دوباره بالاجبار وارد مسیر خاکی پر از دست انداز شدم.

وجود یک راه ارتباطی مناسب و ایمن حق مردم است و بنده هم بعنوان یک شهروند – ضمن درک وضعیت جاری کشور و مشکلات دوران تحریم های ظالمانه-  نسبت به دیارم احساس مسئولیت می کنم و در قبال حقوق شهروندی خود و هم دیاری های خودم احساس وظیفه می نمایم.تا آنجا که مطلع هستم شهرداری ها در سطح شهرها و اداره راه در سطح جاده های برون شهری بابت هرگونه حفاری از شرکت های مجری کار برحسب متر مربع, خسارت دریافت می نمایند و انتظار مردم آن است که بعد از اتمام کار مسیرهای حفاری شده ترمیم گردند.

بهرحال گاهی بد نیست سایر ادارات و شرکت های ذیربط نیز در این مقوله سهیم گردند. مثلا  شرکت های بیمه ای به جهت کاهش پرداخت خسارات به آسیب دیدگان جاده های نامناسب نیم نگاهی به ترمیم جاده ها داشته باشند و بجای ایجاد سرعت گیرهای مخرب به فرهنگ سازی و نصب دوربین های سرعت سنج اقدام، که با کاهش هرمورد تصادف در هر مسیری در واقع این شرکت های بیمه ای هستند که بطور مستقیم از آن منتفع خواهند شد.

هر کدام از دوستان و کاربران محترم که این مطلب را ناصواب قلمداد می فرمایند کافیست به بهانه لذت بردن از زیبایی های منطقه باینگان زحمت عبور از این مسیر را پذیرا باشند. و نهایتا آنکه شان تقدیر و تشکر و تشویق را حفظ نماییم.