يادداشت/محمود رستمي تبار؛

آلوده ساختن و تملک منابع آبی ,درد مشترک انسان و حیوان

سرویس: اجتماعیکد خبر: 296237|19:34 - 1396/03/26
نسخه چاپی
آلوده ساختن و تملک منابع آبی ,درد مشترک انسان و حیوان
ادعای مالکیت شخصی بر منابع آبی, آلوده ساختن و عدم رعایت حرمت آب نوعی عدم احترام به زندگی و بی توجهی به دستورات دینی و تخلف از قوانین و مقررات کشوری است .

به گزارشهزار ماسوله، کلمه ماء (آب) 63 بار و کلماتی که با آب ارتباط دارند 203 بار در قرآن کریم تکرار گشته اند و در قرآن فراوان به منافع و فواید وکاربردهای آب اشارت رفته و آب را منشاء و بستر زندگی خوانده است. پیامبر اکرم-صلّی الله علیه وسلّم آب و گیاهان و آتش را اموال مشترک انسانها قلمداد و از آلوده ساختن آب نهی و کثیف نمودن مسیر تردد را در اثر شستشوی کثافات و دفع فاضلاب , موجب لعن اعلام فرموده است.

 

از قدیم الایام «میرآب» ها کسانی بودند و هستند که بر نحوه توزیع صحیح آب نظارت کرده و مجری قوانین وضع شده حکام محلی و کشوری بودند. در این رابطه، قوانین متعددی هم در کشور وضع گردیده و ادارات عریض و طویلی برای حفاظت و بهره برداری اصولی از آنها از بیت المال بودجه دریافت می نمایند.

 

براساس ماده یک اصل یکم قانون توزیع عادلانه آب مصوب اسفندماه 1361 مجلس شورای اسلامی و براساس‌ اصل‌ 45 قانون‌ اساسی‌ جمهوری‌ اسلامی‌ ایران‌، آبهای‌ دریاها و آبهای‌ جاری‌ دررودها و انهار طبیعی‌ و دره‌ها و هر مسیر طبیعی‌ دیگر اعم‌ از سطحی‌ و زیرزمینی‌ و سیلابها و فاضلابها،زه‌ آبها و دریاچه‌ها و مردابها و برکه‌های‌ طبیعی‌ و چشمه‌سارها و آبهای‌ معدنی‌ و منابع‌ آبهای‌ زیرزمینی‌از مشترکات‌ بوده‌ و در اختیار حکومت‌ اسلامی‌ است‌ و طبق‌ مصالح‌ عامه‌ از آنها بهره‌برداری‌ می‌شود.مسئولیت‌ حفظ و اجازه‌ و نظارت‌ بر بهره‌برداری‌ از آنها به‌ دولت‌ محول‌ می‌شود.

 

ولی حکایت تملک و حصار کشی چشمه ها و احداث خانه باغ و ویلا و در نتیجه ساخت توالت و آشپزخانه, احداث استخر پرورش ماهی, تخلیه مستقیم فاصلاب نواحی شهری و روستایی بدون تصفیه, احداث مراکز تفریحی و پذیرایی حتی بر روی رودخانه ها و در بالا دست منابع آبی نگران کننده شده است. گاهی که از کنار رودخانه ای می گذشتیم تنها در قابل شرب یا نبودنش شک می کردیم و اکنون و متاسفانه باید در نجس بودن یا پاک بودنش شک کنیم و این نهایت بی توجهی ما را به این نعمت الهی می رساند. چرا که حجم آلودگی وارده, رودخانه را هم از تصفیه خودبخودی خود, ناتوان ساخته است.

 

امروز مردم ما با انحصاری ساختن چشمه ها حتی در بالاترین ارتفاعات این مرز و بوم و استخر سازی و حصار کشی حداقل در حق حیات وحش بزرگترین ظلم را انجام داده و آنان را از ضروری ترین نیاز زندگی محروم ساخته اند. تملک چشمه های آب در نقاط مختلف و احداث مخازن کوچک و بزرگ (استخر) و حصار کشی آنها و محروم ساختن اندک حیات وحش باقی مانده, موجب تسریع در انقراض تنوع زیستی منطقه شده و آلوده سازی آب های جاری و زیرزمینی نیز موجب شیوع بیماری های باز پدید و نوپدید خواهد شد. ضمن آنکه هزینه های جامعه را در مباحث درمان و تصفیه مجدد و گندزدایی آبها بشدت افزایش خواهد داد.

 

ادعای مالکیت شخصی بر منابع آبی, آلوده ساختن و عدم رعایت حرمت آب نوعی عدم احترام به زندگی و بی توجهی به دستورات دینی و تخلف از قوانین و مقررات کشوری است . امید است با نگاهی انسانی و الهی به مقوله آب, حرمت آن را حفظ, حق آبه حیات وحش مراعات و از آلوده ساختن منابع آب به هر بهانه و هر بهایی ممانعت شود. این امر ابتدائا وظیفه همگان و سپس وظیفه عوامل و مسئولان ذیربط است. هرچند سمن های محیط زیستی و دوستداران طبیعت نیز باید در کنار آموزش و ترویج حفاظت از محیط زیست, با اولویت منابع آبی , بعنوان زیربنایی ترین عامل حیات, به وظیفه نظارتی خود بر روند صحیح اجرای قوانین و مقررات و کار مسئولین ذیربط, عمل نمایند.

 

امید است «میراب» ها به وظیفه قانونی خود عمل نمایند تا حداقل در بخش حیات وحش آبها را از اسارت استخر و سیم خاردار و فاضلاب نجات دهیم. یاد ایامی بخیر که قزل آلای رنگین کمان - نماد زلالی و پاکی آب- «بومی» بود.

 

و بیاد داشته باشیم که خداوند فرموده است: بگو: به من خبر دهید اگر آب‌هاى (سرزمین) شما در زمین فرو رود، چه کسى می ‏تواند آب جارى و گوارا در دسترس شما قرار دهد؟! (سوره ملک ایه 30)

 

محمود رستمی تبار خرداد 96آبی و آلودگی آن درد مشترک انسان و حیوان

 

نظر شما

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد