پاوه، شهرستانی مفقود مانده از نگاه دولتمردان

به گزارشهزار ماسوله، صبح شده است و باید به دنبال لقمه ای نان از خانه بیرون رویم ، روز از نو روزی از نو ؛

خروج از منزل را صبحگاهان با دیدن طلوع آفتاب بر کوههای اطراف پاوه ، امید روزی حلال را به انسان دست می دهد، محله دره باسام این شهر را نگاه که می کنیم، جماعت زیادی از جوانان و پیرمردها را می بینیم که در یک نقطه تجمع کرده اند از دور که نگاه می کنی انگار اتفاقی افتاده است ولی نزدیک که می شوی افرادی را می بینی که برای کسب روزی حلال با لباس کار منتظر هستند که کسی آنها را برای کار در یک مکانی فراخوانند.

در میدان مولوی هم به همین منوال، اما با وجود انکه بازاری پررونق در بازار مشاهده نمی شود و ساخت و سازی هم صورت نمی گیرد، کم کم تا ساعت 9 الی 10 این کارگران دست در جیب راه خانه را در پیش می گیرند.

این در حالی است که نیازهای اساسی خانه را باید تامین کنند ولی مدت زیادی است که همین منوال کار روزانه انها شده است.

مغازه ها از ساعت ده به بعد کم کم باز می شوند، اما مغازه داران هم نقشی همچون کارگران منتظر مانده را با بی بازاری دارند، تنها اجناس داخل مغازه های خود را نگاه می کنند و مردم نیز به عنوان رهگذر حتی فرصت نگاه به این اجناس را ندارند.

این مغازه داران هم به امید آنکه حتی الامکان بتوانند هزینه اجاره مغازه خود را بدست بیاورند، اما نبود بازاری پررونق این امر را هم سلب نموده است.

می گویند دلیلی که باعث می شود این اجناس فروخته نشود، گرانی آن اجناس است که مردم پاوه هم اجناس خود را از جوانرود خریداری می کنند، اما باید گفت که هم نبود نقدینگی و هم گرانی اجناس باعث آن شده است.

جوانان پاوه را اگر بگوییم، از بیکاری و نبود شغل، پیاده رو میدان شهداء تا میدان مولوی را صبحها پیموده و با بازگشت به منزل و صرف یک وعده غذا مجددا پیمایش این پیاده رو ها را در پیش گرفته و گاها تجمعهایی را در این میادین شهر تشکیل می دهند.

تعداد موزاییک به کار رفته در این پیاده روها را می دانند و اخیرا هم شهرداری که به بهسازی این معابر اقدام نموده، تنها امتداد آنها را خواهند گرفت.

همه جوانان را با تحصیلات بالا که می نگریم، تنها شغل پشت میز نشینی را به امید تحولی در اشتغال جوانان توسط دولت انتظار دارند، اما غافل از انکه دولت ها آمدند و گفتند همه را سرکار می بریم البته همه را سرکار گذاشتند!

جوانان ، پیرمردها، زنان، بازنشستگان همه و همه به امید تغییر وضعیت بهتری هستند، اما برجام ها به فرجام نرسید و این امیدها به ناامیدی مبدل شد.

پاوه ، تنها شهر کسب دانش با فارغ التحصیلانی در بسیاری از رشته های گوناگون با جوانانی بیکار با مدرک کارشناسی ارشد است که بدون هیچ کارخانه ای تنها ظرفیت های گردشگری و طبیعی را دارد که آن هم توسعه داده نشده است.

هر روز آمار ازدواج در پاوه کاهش و طلاق هم افزایش پیدا می کند که ان هم بخشی از به همین فشار اقتصادی بر می گردد که با وجود همین شرایط است که سن ازدواج هم بالا رفته است.

استعدادهای بالقوه زیادی در این شهرستان وجود دارد که می تواند با به فعلیت رساندن انها ، باعث ایجاد اشتغالی پایدار برای این جوانان شد.

اما مسئولین هم تنها به اتمام روزهای هر ماه نگریسته ، چه بسا که اگر از عهده احداث کارخانه ای برنمی آیند، می توانند ظرفیت گردشگری و طبیعت گردی شهرستان را بالا برده و هر ساله شاهده حضور مسافران زیادی از اقصی نقاط کشور به سبب چشم اندازهای زیبا در ارتفاعات شاهو با احداث تله کابین باشیم.

دولت یازدهم هم وعده بهبود وضعیت مردم را در صد روزه خود ، با هزار روزه هم به سرانجام نرساند بلکه رکود اقتصادی زیادی را هم در جامعه به وجود آورد به طوری که نقدینگی در بازار به حداقل رسیده است.

 با گذشت سه سال از دولت تدبیر و امید، مسئولان محترم ، دم از بی اعتباری در جلسات می زنند و از مشارکت های مردمی خبر می دهند،ولی مردم هم فقیر هستند توان مشارکت در طرحهای اقتصادی را ندارند، اینجاس که نقش دولت باید ایفا کننده باشد که نیست!!