به گزارش خبرنگار هزار ماسوله شهری که آنرا با نام نودشه می شناسند در نقطه صفر مرزی ایران و عراق است «نودشه» در میانه کوههایی بلند، درههایی عمیق و تنگ واقع شده و اطرافش را جنگلهای بلوط و درختان میوه و چشمههای زلال فراگرفته است. خانههایش به سمت کوهها در اوجاند با اين وصف از شهر نودشه در ارتفاعات كوههاي بلند و با شيب زياد خانه هاي آن به صورت پله پله ساخته شده است خانه هايي كه ارتفاع بعضي از آنها كه حتي يك طبقه مي باشند به دليل شيب زياد شهر حدود هفت متر و بيشتر مي رسد در اين ميان هم مدارس شهر نودشه اين چنين بنا نهاده شده اند فضايي كه براي تعليم و تربيت فرزندان ما مي باشد به دليل نبود زميني مسطح ، بر روي ارتفاعات بلند در شهر ساخته شده اند .
در بحث زلزله متاسفانه قابل پیشبینی نیست و هیچکس نمیتواند تعیین کند که کی و کجا اتفاق میافتد ، تنها علاج زلزله مقاومسازی ساختمانها است، ولي در اينجا بحث از نشست محوطه مدرسه اي است كه قابل پيش بيني است يعني علاج واقعه را قبل از وقوع بايد انديشيد.
در بحث زلزله متاسفانه قابل پیشبینی نیست و هیچکس نمیتواند تعیین کند که کی و کجا اتفاق میافتد ، تنها علاج زلزله مقاومسازی ساختمانها است، ولي در اينجا بحث از نشست محوطه مدرسه اي است كه قابل پيش بيني است يعني علاج واقعه را قبل از وقوع بايد انديشيد.
مدرسه شهيد چمران نودشه به دليل نشست محوطه در ارتفاعي بلند احتمال ريزش حياط آن دو چندان است و بايد قبل از وقوع هر اتفاقي به جاي سوالات «مقصر کیست؟ فاجعه از کجا شروع شد؟ از خاک؟ از معمار؟ از مدرسه؟ یا از سیمانی که تمام شهرهایمان را به آن سقف زدهایم؟» چاره اي انديشيد. مساله اینجا است که تمام این سوالات پس از مدتی فراموش میشود.
بايد موضوع مقاومسازی ساختمانها و مدارس در راس امور باشد نه اينكه با ابتكار عمل مسئولين مدرسه چاره كار را با نرده كشي هايي بر روي محوطه كشيد محوطه دبيرستان شهيد چمران نودشه هر لحظه امكان نشست و ريزش آن وجود دارد و ممكن است جان فرزندان ما را به خطر بيندازد چه بسا با خطر احتمالي زمين لرزه اي نشست و ريزش آن دوچندان شود.