ميرزاي ههورامي در همان دوران تحصيل شعر ميسرود و مورد تشويق و تحسين ادب دوستان قرار ميگرفت . بويژه در سالهاي 56 و 57 با راديو مريوان كه برنامه ههورامي داشت همكاري ميكرد و گاه گاهي مسائل علمي را با شعر آسان مينمود.
او با زبان ساده و طبع ساده مسائل روز را با جوانان مطرح ميكرد و شعرهاي او اغلب در مجالس و مراسم مختلف قرائت ميشد.
شعر (ميرزاي ههورامي) با دو لهجهي گوراني و سوراني سروده شده است. نخستين مجموعهي شعر او با نام سه وزه ی کوسالان در سال 1362 در تهران به چاپ رسيد كه مورد آفرين اساتيد (حمدي و هيمن) قرار گرفت .
شعر او بر دو وزن عروضي و كلاسيك است.
طبيعت و ظرافت كوههاي اورامان و مردم ساده و قانع آن ديار خميرمايهي شعر ايشان است . زيبائيهاي گوناگون چهارفصل به شعر او زينت بخشيده است و در شعر او تراژديهايي بچشم ميخورد كه از اوضاع آشفته منطقه و جنگ تحميلي و شيميايي ههلهبجه و مخالفت احزاب و بي توجهي مسئولين امر حكايت دارد.
مجموعهي ديگر از اشعار سوراني ايشان با نام «زهردهي خهزان » در مراحل پاياني خود براي نشر و توزيع است.
20 سال است با قسمت راديو اورامي در سنندج كمال همكاري را دارد و همچنين در حال حاضر گوينده و نويسنده برنامه راديويي «نور ايمان» مي باشد كه قبل از اذان ظهر پخش مي شود.
برنامههاي ادبي او مورد توجه گوران و سوران قرار گرديده است.
ميرزاي ههورامي فعلا در روستاي سراب قاميش حومهي سنندج بأمر تدريس و امامت اشتغال دارد
وه هــــه ورامـــان دا وه هـــه ورامــان دا
ئه ی دلَ سـه فه ر كه ر وه هه ورامان دا
خسـوس جـه فه سلـی نه و وه هاران دا
سه رشاخ سه ركه مه رسه ركوَساران دا
هــــــاژه ی وه رواوان نـــــه گـــــوَلاوان دا
ده نگـــــی كنـــا لــه يـل پوَلـــی لاوان دا
نـــه ك ته نيـا دلـَـیَ بـه لـَكـــو هــــه زاران
مه بان شه يدا ومه س فه سلی وه هـاران
زه مــزه مــه ی شــادی ئاهه نگی يـاران
ته رِكه ران گه رده ن به قه تـــره ی واران
پـه رِ كه را كوَلـَـیَ سـه وزه و سه يده ران
چــوون بــاوی قـه ديم ياسای حه يده ران
سه رله ته ره ی شـه وق خوَل مدا به ناز
بـــه گـــرمه وهـــه را ته يـر مدا پـــــه رواز
ئه رپه ی رِاگه ی حه ق وه رپه ی سه يرانه ن
«مَجمَـعُ البَحرَيــن» رِای هـــه وراما نــه ن
په ی رِه فعی خه مان شاخش رِه فيـَـعه ن
په ده روونـی ته نگ خاكش وه سيـَـعه ن
شه رته ن ميرزايی چوون كوَسار گه ردان
بـــه يوَ بگـَـيلـَـوَ شـــــاخ و كوَ و هـــه ردان
***
دیده م په ی وینایت خه یلی موشتاقه ن
ئـازیز مـوشتـاقه ن ، ئـازیز مـوشتــاقه ن
نـازار دیــده و دل به تــو مــوشتــاقه ن
گـیــروده ی ده رد و ، داوی فیـراقـــه ن
قـــــه سه م به بالای به رزو لاو لاوت
قه سه م به تاتا ی ئه گریجه ی خاوت
وه شله ی به کوشته ی ژاراوی ده ردت
ماشه لا سینه ی پاک و بـی گـه ردت
سه به ب ئـید د لـم به تو مو شتاقـه ن
مه قامت بـه زمت جه د نیا تـا قـــه ن
وه رمی بی وه رم دیده هه ر رزا قه ن
بروت قیـــبله مه ن میـــحرا با تا قــه ن
مـه ده و مه یله که ت نگا را به کـه س
شهرتهن نهماڕوو عههدهکهی ئه له س
هه ر رو تازه ته ر تا ( یو م الممـــــا ت)
وه لی به مه یلت مه یلم هــه ن جه لا ت
هانه زیکری حه ق و هی ره میمـــه ن
هه رگیان شا میلی لـوتفی عه مـیمه ن
سه رشارمل ک هچی قاپی خه للا قه ن
به به زمی گه ردون مه یل ده رت واقه ن
په وچی میرزا یی هه ر بی مه زا قه ن
دل هه ر یو ن ئادیچ به تــو مو شتاقه ن
***
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد