به گزارش هزارماسوله ،در انتخابات ریاست جمهوری حمایت وسیع جامعه اهل سنت از دکتر پزشکیان را شاهد بودیم .
طبیعتا لبیک به دکتر پزشکیان عمدتا ناشی از وجود فقر مدیریتی در جامعه نخبگانی اهل سنت بود .
همه ما نیک می دانیم که یکی از مهمترین و شاید عمده ترین مطالبه نخبگان اهل سنت مشارکت آنها در مدیریت های کلان کشوری است.
متاسفانه علیرغم وجود همه بسترهای قانونی و نظرات مساعد بزرگان نظام در خصوص وحدت و همدلی میان اقوام و مذاهب ایران اسلامی ما از خلاء مدیریت نخبگان اهل سنت رنج می بریم و این خود تبدیل به ایجاد حسی تبعیض آفرین در افکار عمومی اهل سنت شده است .
این حس همان زمین مساعد برای رشد بذر کاشته شده ی " تفرقه" توسط دشمنان این سرزمین می باشد که باید آنرا خشکاند .
توقع از دولت این بود که به سلیقه ها پایان داده و در واقع به تاسی از مقام معظم رهبری ( مدظله العالی ) تشنگی جامعه اهل سنت را برطرف نماید .
همه قوانین و مصلحت های کشور موافق بکارگیری شایستگان اهل سنت در مدیریتهاست ولی چرا نمی شود ؟!
آنرا باید در سلیقه ها و درجه اهمیت دادن دولتمردان به مقوله وحدت و امنیت پایدار ملی جست .
در هر صورت ما شاهد خلاء حضور اهل سنت در کابینه بودیم و از این طرف هم شاهد نقدها و فریادهای خیل عظیم نخبگان سیاسی اهل سنت بر سر دکتر پزشکیان هستیم .
بنده شخصا معتقدم مطالبه ما از دولت نباید بر انتصاب یک وزیر متمرکز شود بلکه ما نیازمند به نگاه عادلانه در توزیع مدیریتها هستیم . یعنی بجای اینکه معیارِ بودن یا نبودن با دکتر پزشکیان را داشتن یک وزیر در کابینه قرار دهیم باید دنبال ایجاد تعامل با دولت برای گرفتن یک بسته باشیم .
بدین معنا که بجای یک وزیر چندین معاون وزیر را باید داشته باشیم .
ما نیاز به نگاه مثبت و همراه داریم یعنی نگاهی که با رشد نخبگان در بدنه دولت همدل و همراه باشد .
رشد و ارتقای نیروهای شایسته می تواند زمینه ساز برداشتن گامهای مهمتر و بزرگتر در آینده باشد.
دولت باید نیروهای اهل سنت را زیر پر و بال خود گرفته و به رشد آنها توجه ویژه کند .
همان نگاهی که مقام معظم رهبری به اهل سنت دارد باید در دولت هم جاری گردد.
ما نیازمند بسته تشویقی هستیم نه سهمیه مدیریتی مانند یک وزیر که چه بسا تجربه شکست خورده ای هم بشود و ... .
لذا نقدهای تند اینروزها به رئیس جمهور را مطلوب ندانسته و معتقدم تقابل با دولت چهاردهم حاصلی برای اهل سنت ندارد.
عموما موفقیت در عرصه سیاست لازمه اش صبر و طمانینه است .
قهر و آشتی های هیجانی در میدان سیاست یکی از اصلی ترین آسیب های مطالبه گری و علل ابتر ماندن تلاش هاست .
لذا جامعه اهل سنت بیشتر از آنکه به نقدهای تند ، نطق های هیجانی و حمله های گازانبری به دولت و رئیس جمهور نیاز داشته باشد به تعامل سازنده مبتنی بر منطق و سیاست ورزی در زمین سفت و سخت سیاست نیازمند است .
مطالبه گری یک پروسه است نه یک پروژه با زمانبندی محدود که شرط تحقق مطالبات در آن صبر و صبر و صبر است .
راه مطالبه گری راهی سخت است که باید رنجش را کشید و آنرا پیمود .
ما در نظام مقدس جمهوری اسلامی هیچ مانعی برای انتصاب شایستگانمان نداریم آنچه که ما را تا بحال ناکام گذاشته و توفیق چندانی را نصیبمان نکرده همان اعمال سلیقه هاست و البته همیشه دیگران را مقصر ندانیم ، بلکه خود ما هم مقصریم .
مقصریم چون هنوز نمی دانیم چه مطالباتی داریم ، هنوز سندی از مطالبات را مستند نکردیم و خیلی از مواقع تکروی ها و جزیره ای عمل کردن های مطالبه گران ما مانع اصلی تحقق مطالبات بوده است .
در این شرایط هم معتقدم بجای القای یاس به جامعه و بریدن ریسمان وصل دولت و جامعه اهل سنت باید روابط را مبتنی بر منطق سیاسی و واقعیت های موجود حفظ و بازسازی کرد .
مشکلات را باید در فضایی آرام حل کرد نه در فضای هیجانی و یا زدن زیر میز ، که هیچ نتیجه ای برای ما نخواهد داشت .
به دکتر پزشکیان هم توصیه می کنم که قدر جامعه اهل سنت را دانسته و نگذارد یاس جای امید را بگیرد .
دشمن دیوار وحدت ما را نشانه گرفته است و بدون شک روی تمام حرکات ما برنامه ریزی تخریبی دارد .
راه نفوذ دشمن را باید بست و به امیدها دامن زد .
از همه فعالین سیاسی اهل سنت درخواست می کنم جامعه اهل سنت را درگیر داشتن یا نداشتن یک وزیر در کابینه نکنید و نباید بخاطر یک دستمال قیصریه را به آتش کشید .
بکوشیم در عین مطالبه گری ، از ایجاد فاصله و چالش های هزینه ساز پرهیز کنیم .
امید و وحدت دو واجب ضروری کشور هستند که همه ما باید بدانها توجه کنیم .
✍️ سید علاءالدین حیدری
فعال مدنی کرد اهل سنت
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد