به گزارش هزارماسوله ، اینک که قلم را میگیرم، دستانم هنوز از هراس دیشب میلرزد و خاطره آن صحنه، چون خاری به جان، آرامش را از من ربوده است.
هشدار میدهم! جادهای که باید مسیر زیبایی و بازگشت به خانه باشد، در سایه غفلت، به کمینگاهی مرگبار بدل گشته است.
دیشب، در مسیر یکطرفه سهراهی شاهو به سوی پاوه، در میان پیچوخمهای کوهستانی، در حالی که تمام وجودم را به رعایت قوانین و احتیاط سپرده بودم، ناگهان سایه شوم مرگ را در مقابل خود دیدم. از دل تاریکی و از جهت ممنوعه، یک خودروی ۲۰۶، همانند شبحی خشمگین و با سرعتی سرسامآور، به سوی ما کوبیده شد.
این یک تصادف عادی نبود؛ این یک شلیک گلوله به سمت جان مسافران بود. زمانی که آن خودرو از پیچ مقابل پدیدار شد، باور کنید که احتمال برخورد، دیگر "احتمال" نبود؛ یک قطعیت مرگبار بود. فریاد لاستیکها بر آسفالت، فریاد روح هر رانندهای بود که خود را در آستانه پرتگاه نیستی میدید.
چنان دلهره و اضطرابی بر فضای جاده حاکم شد که وصف آن در هیچ نوشتهای نمیگنجد. ترسی که استخوان را میفشرد و نفس را در سینه حبس میکرد.
پس اینک فریاد استغاثه ماست:
از پلیس محترم راهور و سازمان راهداری استان کرمانشاه درخواست داریم تا جان مسافران این مسیر را نجات دهند. نصب دوربینهای پایش در تمام طول مسیر، از ابتدا تا انتها و حتی جادههای فرعی محله قشلاق، نه یک درخواش، که یک ضرورت اجتنابناپذیر است.
این دوربینها باید به سامانهای زنده و فعال متصل باشند تا رانندگان متخلف، بلافاصله و در دم شناسایی و به سختترین وجه ممکن مجازات شوند. مجازاتی که باید عبرتآموز باشد؛ محرومیت دائم از رانندگی برای این قهرمانان مرگ!
آیا جان انسانها، آنقدر بیارزش شده است که هر بیمبالاتی بتواند، آن را به بازیچه بگیرد؟ آیا باید هر روز در مسیرهایمان، با چنین شمشیر داموکلسی روبهرو باشیم؟
امیدواریم صدای این استغاثه به گوش مسئولان برسد، پیش از آن که فاجعهای دیگر، بر جان خانوادهها سیاهی بپاشد.
با احترام،
یک راننده وحشتزده.

نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد