ماموستا قادری: «اگر چاره‌اندیشی نکنیم، تا چند سال آینده برای مساجد روحانی نخواهیم داشت»

سرویس: اجتماعیکد خبر: 302775|00:58 - 1404/10/04
نسخه چاپی
ماموستا قادری: «اگر چاره‌اندیشی نکنیم، تا چند سال آینده برای مساجد روحانی نخواهیم داشت»
ماموستا قادری با ابراز نگرانی از تعطیلی مدارس علوم دینی و کمبود شدید طلبه در شهرستان پاوه گفت: «اکنون در اغلب مساجد طلبه‌ای وجود ندارد و این وضعیت آیندۀ دینی منطقه را با تهدید جدی روبه‌رو کرده است.»

به گزارش هزارماسوله ، جمعی از روحانیون و ائمۀ جمعه و جماعت شهرستان پاوه در مسجد قبا گرد هم آمدند و به مدت دو ساعت در خصوص مسائل روز به بحث و تبادل‌نظر پرداختند.

در این جلسه، ماموستا قادری به‌عنوان داعی و بانی نشست، مطالبی بیان کردند که بخشی از سخنان ایشان در ادامه می‌آید.

بسم‌الله الرحمن الرحیم

خدمت اعزۀ علمای حاضر، سلام و خیرمقدم عرض می‌کنم و از حضور ارزشمندتان کمال تشکر و تقدیر را دارم. جزاکم‌الله خیرالجزاء. در دعوت‌نامه‌ای که خدمتتان ارسال شده، هدف از این جلسه بیان گردیده و عرض شده است که انگیزۀ دعوت شما عزیزان، دی

 

دار، احوال‌پرسی و هم‌اندیشی بوده است. از اینکه دعوت ما را اجابت فرمودید، صمیمانه سپاسگزاریم.

با اجازۀ حضار محترم، سه مطلب را به اختصار عرض می‌کنم:

۱. جایگاه علمای دین و زکات آن

۲. وظیفۀ ما در مقابل فتنۀ عصر خود

۳. چه باید کرد؟

مطلب اول: جایگاه علمای دین و زکات آن

پیامبر بزرگوار اسلام (ص) جایگاه علما را چنین تبیین می‌فرمایند:

«مَنْ یُرِدِ اللّهُ بِهِ خَیراً یُفَقِّهْهُ فِی الدِّینِ وَیُلْهِمْهُ رُشْدَهُ»

هر کس که خداوند متعال ارادۀ خیر نسبت به او داشته باشد، وی را در دین فقیه می‌گرداند و به او رشد می‌بخشد. بنابراین، بدون ارادۀ الهی در محراب رسول‌الله (ص) قرار نگرفته‌ایم و جایگاه علمای دین، جایگاهی مهم و ارزشمند است.

در حدیث دیگری پیامبر اکرم (ص) می‌فرمایند:

«العالِمُ کالسَّفینةِ إِذا غَرِقَتْ غَرِقَ أَهلُها»

عالم دین همچون کشتی است؛ اگر غرق شود، همۀ سرنشینانش غرق خواهند شد. ازاین‌رو، جایگاه عالم دین بسیار خطیر و مهم است؛ هرچند امروزه تا حدی دچار تشتت شده‌ایم، اما همچنان مسئولیتی بزرگ بر دوش داریم.

حضرت عیسی (ع) نیز دربارۀ جایگاه علما می‌فرماید:

«مَنْ تَعَلَّمَ وَعَلَّمَ وَعَمِلَ یُدْعَى عَظِیماً فِی مَلَکُوتِ السَّمَاءِ»

 

عالمان دین در دنیا و آخرت، سربلند و سرافراز خواهند بود.

شیخ عبدالقادر گیلانی، معلم اخلاق و مجدد قرن خود، می‌فرماید:

«سُبحانَ مَنْ أَلقَى فِی قَلْبِی نُصْحَ الخَلْقِ وَجَعَلَهُ أَکْبَرَ هَمِّی»

پاک و منزه است خدایی که نصیحت و ارشاد مردم را در دل من قرار داد و آن را بزرگ‌ترین دغدغۀ من ساخت. ما نیز بدون گزینش و لطف پروردگار به این جایگاه نرسیده‌ایم و شاکر نعمات الهی هستیم.

مطلب دوم: وظیفه ما در مقابل فتنه عصر خود

امروز جامعۀ اسلامی، از سودان تا پاکستان و از اندونزی تا استانبول، با دو نوع جنگ مواجه است: جنگ گرم نظامی و جنگ نرم فرهنگی. جامعه، افراد و خانواده‌ها در سراسر جهان اسلام گرفتار استعمار نوینی شده‌اند که با پشتوانۀ قدرت و ثروت غرب وارد میدان شده و اقدامات متعددی را دنبال می‌کند که به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنم:

۱. ترور شخصیت‌های ملی و مذهبی در کشورهای اسلامی؛

۲. مبارزه با آداب، اخلاق و سنن مسلمانان؛

۳. ترویج فرهنگ بدحجابی و بی‌حجابی؛

۴. ادعای دفاع از حقوق زن؛ در حالی که در غرب، زن ابزار رقص، ابتذال و کالایی برای ثروتمندان است و به زعم خودشان دارای حقوق است، اما اگر ما به زنان توصیه کنیم عفیف و پاک‌دامن باشند، به همسران خود احترام بگذارند و فرزندانشان را به‌درستی تربیت کنند، متهم به پایمال‌کردن حقوق آنان می‌شویم؛
۵. توزیع و ترویج مواد مخدر و مشروبات الکلی و ده‌ها مورد دیگر.

پیامبر اکرم (ص) می‌فرمایند:

«إِیّاکُم وَالفِتْنَةَ، فَإِنَّ وَقْعَ اللِّسانِ مِثْلُ وَقْعِ السَّیفِ»

از فتنۀ زمان خود برحذر باشید؛ چراکه در برخی زمان‌ها، خطر زبان از شمشیر نیز بیشتر است.

امروز وضعیت بسیار خطرناک است؛

 

 از یک‌سو مشروبات الکلی و از سوی دیگر مواد مخدر، بنیان جامعۀ ما را تهدید می‌کند.

مطلب سوم: چکار کنیم؟

ماموستایان محترم؛ بخش مهمی از مشکلات ما در انجام وظایف دینی، به اختلافات داخلی و فی‌مابین خودمان بازمی‌گردد. آقای صدوقی در سال ۶۰ به پاوه تشریف آوردند و ما را به یزد دعوت کردند. با یک لندرور قدیمی و فرسوده، با سختی فراوان راهی یزد شدیم؛ در مسیر، همه‌جا بیابان و گردوخاک بود. در راه بازگشت، وقتی به شبانکاره رسیدیم، به راننده گفتم توقف کند تا بروم و این درختان را ببوسم. ما باید به جنگل‌های اورامانات احترام بگذاریم؛ به خدا قسم، این طبیعت مایۀ آبرو، رشد و سلامت ماست.

اگرچه کسانی ادعای طرفداری از طبیعت دارند، اما بنده بیش از آنان دوستدار طبیعت هستم. بااین‌حال، معتقدم به‌جای آنکه ماموستا به دنبال کسانی برود که برنامۀ اسلام را قبول ندارند، باید خود رهبر باشد، نه دنباله‌رو دیگران.

امروز برخی از ما، تحت عناوینی مانند وهابیت، طریقت، سلفیت و… به جان یکدیگر افتاده‌ایم و دیگران از این اختلافات سوءاستفاده می‌کنند. بنابراین باید تجدیدنظر کنیم؛ ممکن است شما من را قبول نداشته باشید، اما اختلافات نباید به‌گونه‌ای باشد که دیگران از آن بهره‌برداری کنند.

یکی از علمای پاکستان، عزیز عبدالرحمن، می‌گوید:

«المسلمون قسمان: النائمون والمستیقظون؛ فالنائمون حالهم معلوم، والمستیقظون مشتَّتون ومتفرِّقون»

مسلمانان دو دسته‌اند: خواب‌رفتگان و بیداران؛ حالِ خواب‌رفتگان روشن است، اما بیداران با یکدیگر درگیر و پراکنده‌اند.

عرض می‌کنم که ما نباید کوتاه بیاییم. قرآن کریم می‌فرماید:

«وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ وَاصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ»

هنگامی که دچار مشکل شدید، استقامت داشته باشید و خدا را فراموش نکنید؛ چراکه در لحظات حساس، تنها یاری‌دهندۀ حقیقی، پروردگار جهانیان است.

باید آرام‌آرام به جلو حرکت کنیم. 

 

تمرکز ما نباید صرفاً بر کمیت باشد، بلکه باید کیفیت را ارتقا دهیم. خداوند متعال به پیامبر اسلام (ص) می‌فرماید:

«لَسْتَ عَلَیْهِمْ بِمُصَیْطِرٍ»

ما نیز بر مردم سلطه نداریم و نمی‌توانیم آنان را به زور به کاری وادار کنیم. از سوی دیگر، شرایط جمهوری اسلامی به‌گونه‌ای است که مردم درگیر معیشت و زندگی هستند و همراهی با آنان، به صلاح دین و دنیای ماست.

عارف خداشناس، ابوسعید ابوالخیر، به مشهد رفت. مردم طوس او را دعوت کردند و او در مسجد حاضر شد. مسجد مملو از جمعیت بود. مجری اعلام کرد: رحمت خدا بر شما، هرکدام یک قدم جلوتر بیایید. سپس ابوسعید به محراب رفت و گفت:بسم‌الله، الحمدلله، السلام علیکم و رحمة‌الله؛ آنچه من می‌خواستم عرض کنم، مجری محترم بیان کردند؛ من هم عرض می‌کنم خدایش بیامرزد هرکسی از جایی که هست، یک قدم فراتر نهد.

ما نیز در هر جایگاهی که هستیم، بکوشیم یک قدم جلوتر برویم و بیش از پیش از دین، اسلام و امنیت منطقه دفاع کنیم. در سایۀ امنیت است که زندگی معنا می‌یابد؛ اگر امنیت نباشد، همۀ ما متضرر خواهیم شد.

وظیفۀ ما روحانیون، اتمام‌حجت است. خداوند متعال به پیامبران خود فرموده است که پیام الهی را برسانند تا فردا در قیامت کسی نگوید که پیام دین به ما ابلاغ نشد:

«رُسُلًا مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا»

امروز جمعی از ما تحت عناوین مختلف ازجمله وهابیت و طریقت و سلفیت و ... به جان هم افتاده‌ایم و دیگران دارند از ما سوءاستفاده می‌کنند لذا باید کمی تجدیدنظر کنیم. شما من را قبول نداشته باش اما در حدودی که دیگران سوءاستفاده نکنند.

در پایان سه مطلب مختصر را هم به عرض می‌رسانم.

۱-کمک به مردم چمچمال

 

هنگامی که برای غزه کمک جمع‌آوری می‌کردیم، برخی ملی‌گرایان کرد ما را به دوستی و نوکری عرب‌ها متهم می‌کردند و می‌گفتند چرا از کردها دفاع نمی‌کنید. در خطبۀ جمعۀ گذشته عرض کردم که مردم چمچمال دچار سیل ویرانگر شده‌اند و در روزهایی که ما نیازمند کمک بودیم، مردم عراق به یاری ما شتافتند؛ امروز نیز وظیفۀ ماست که به آنان کمک کنیم.

در شهرستان پاوه، مبلغ ۸ میلیارد تومان برای مردم مظلوم غزه جمع‌آوری شد و این کمک به دست آنان رسید و پیام تشکرشان را نیز دریافت کردیم. ان‌شاءالله در این جمعه یا جمعۀ آینده، اگر صلاح بدانید، از مردم بخواهیم که به چمچمال نیز کمک کنند. تا جایی که به یاد دارم، هر زمان عراق دچار مشکل شده، ایران در کمک پیش‌قدم بوده است؛ امیدواریم این بار نیز خداوند توفیق دهد قدمی برداریم.

۲-اوقات شرعی شهرستان پاوه

اوقات شرعی قدیمی که در مساجد شهرستان پاوه نصب شده، دارای اشکالاتی است. جمعی از ماموستایان متخصص در زمینۀ اوقات شرعی و فلکیات، به مدت یک سال روی آن کار کرده‌اند و تقویم جدیدی با دقت بسیار بالا تنظیم نموده‌اند. ماموستا یحیی میرانی توضیحاتی دربارۀ این تقویم ارائه خواهند داد. در صورت تمایل، می‌توان این تقویم جدید را جایگزین تقویم قبلی کرد؛ در غیر این صورت، استفاده از تقویم قبلی ادامه می‌یابد، هرچند لازم است بدانیم که تقویم قبلی نیازمند اصلاح است.

۳-طلبه و مدارس علوم دینی و وجود ۱۰۷ مسجد در شهرستان پاوه

در سطح شهرستان پاوه، ۱۰۴ مسجد و ۳ تکیه و خانقاه وجود دارد. تنها در روستای نجار، ۱۰ طلبه حضور دارند که احتمالاً حدود ۸ نفر از آنان غیربومی هستند. در سایر مساجد، طلبه‌ای وجود ندارد؛ به‌گونه‌ای که اگر این روند ادامه یابد، تا ۱۰ سال آینده برای مساجد خود روحانی نخواهیم داشت. مدرسۀ امام محمد غزالی تعطیل است و در مناطقی چون دوریسان، خانقاه، نودشه و باینگان نیز حجره‌ها تعطیل و طلبه‌ای وجود ندارد. این وضعیت بسیار نگران‌کننده است و بیم آن می‌رود که در آینده مردم از ما گلایه کنند که چرا نتوانستیم برای مساجد، طلبه تربیت کنیم.

بخشی از این مشکل به خود ما ماموستایان بازمی‌گردد و بخشی دیگر به ساختارهای مرتبط در جمهوری اسلامی؛ به‌گونه‌ای که برخی مسئولان مرتبط، تمایل چندانی به گسترش طلبگی ندارند.

بنده همواره عرض کرده‌ام که ۶۰ درصد مشکل از خود ما روحانیون است، ۲۰ درصد به شورای برنامه‌ریزی اهل سنت و ۲۰ درصد نیز به مردمی بازمی‌گردد که تمایل ندارند فرزندان خود را به تحصیل علوم دینی تشویق کنند.

امام‌جمعه کرمانشاه و نمایندۀ محترم ولی‌فقیه، جناب آیت‌الله غفوری، جناب آقای فاطمی‌نسب و دوستان محترم در مجموعه‌های اطلاعات و سپاه، نگاه مثبتی دارند و از فضای معتدل شهرستان و برنامه‌های ما خرسند هستند. ضروری است که از این موقعیت، بهره‌برداری بهینه و مفید داشته باشیم.

در پایان، ازکاکۀ مصلح، ماموستا کریم و آقای قادر کریمی عزیزکه بانیان اصلی این جلسه بوده‌اند، صمیمانه سپاسگزارم.
جزاهم‌الله خیرالجزاء

نظر شما

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد