انتشار جهانی دی اکسید کربن حاصل از احتراق سوختهای فسیلی در بازه زمانی 2000 تا 2010 رشد 34 درصدی را شاهد بوده است. بنابر برآورد موسسات برتر پژوهشی، این مساله موجب افزایش میانگین دمای جهان بین یک تا شش درجه سانتیگراد طی قرن حاضر خواهد شد. اکثر ارزیابیهای اخیر بر این نکته تاکید دارند که اگر اقدامهای فوری برای مقابله و کنترل این شرایط صورت نگیرد مواجهه با بیشترین میزان افزایش دما (شش درجه سانتیگراد) نیز امکان پذیر است.
تسلط زغال سنگ، نفت و گاز به عنوان منبع سوخت در قرن بیستم امکان توسعه و افزایش تولید چشمگیر را برای انسان فراهم کرد. اما این منابع انرژی در حال آلوده کردن اتمسفر و آسیب رساندن به محیط زیستی هستند که انسان برای بقا و ادامه حیات خود به آنها وابسته است. بی تردید، گذار از سوختهای فسیلی به منابع انرژی پاکتر مسیر آسانی محسوب نمی شود، اما از نظر اخلاقی و زیست محیطی ضرورتی انکارناپذیر است.
"توماس پرینسن"، استاد دانشگاه میشیگان، طی مقالهای با عنوان "زیر زمین نگاهشان دارید: پایان دادن به عصر سوختهای فسیلی" بیان می کند که استخراج گسترده سوختهای فسیلی برای پیشگیری از اثرات فاجعه بار زیست محیطی باید متوقف شود. بر همین اساس، تنها مدیریت انتشار گازهای گلخانهای تلاشی بیهوده است. به اعتقاد پرینسن، استخراج سوختهای فسیلی باید به تامین نیازهای ضروری و گسترش زیرساختهای منابع انرژی تجدیدپذیر محدود باشد.
پژوهشگران طی مطالعات مختلف نشان دادهاند که منابع انرژی تجدیدپذیر توانایی تامین مجموع تقاضای انرژی جهان را داشته، اما این منابع نیروی آینده به سرمایه گذاریهای قابل توجه برای افزایش سهم بازار خود نیازمند هستند. "تام مورفی"، فیزیکدان، طی یادداشتی با عنوان "فراتر از سوختهای فسیلی: ارزیابی انرژیهای جایگزین" خاطر نشان می کند اگر قرار است گذار و انتقال به رژیم انرژی پایدار انجام شود، بهتر است از هم اکنون آغاز شود. تقاضای گذار به منابع دیگر به واسطه کمبود انرژی از سوی جامعه می تواند خطر سقوط به یک "دام انرژی" را ایجاد کند که طی آن استفاده گسترده از منابع انرژی کمیاب باقی مانده به واسطه استخراج راحتتر برای توسعه زیرساخت انرژی جدید، انرژی کمتری را برای جامعه باقی گذارد.
به گفته "اریک زنسی"، عضو موسسه اقتصاد بوم شناختی گاند در دانشگاه ورمونت، از نظر سیاسی، قابل قبولترین گزینه برای تامین مالی سرمایه گذاریهای انرژی نه از طریق کاهش انرژی مصرفی امروز، بلکه از طریق حفظ انرژی مصرفی در شرایطی است که مجموع انرژی تخصیص یافته در اقتصاد افزایش می یابد. اما از نظر زیست محیطی این گزینه به فاجعه آب و هوایی منجر می شود.
به اعتقاد برخی کارشناسان سریعترین و عملیترین شیوه برای کاهش کربن افزوده شده به اتمسفر از طریق سبز کردن ساختمانهای موجود برای کاهش انرژی مورد نیاز آنها است. بدین ترتیب، مالکان ساختمانها در هزینههای خود صرفه جویی کرده، اشتغالزایی صورت گرفته و مقدار کربنی که ما وارد اتمسفر می کنیم به طور قابل توجهی کاهش می یابد.
اما چه قرار باشد تا سوختهای فسیلی را در زمین نگه داشته و استخراجشان را متوقف کنیم، از آنها به صورت کارآمدتر استفاده کرده و یا به صورت واقع بینانه ترکیبی از هر دو را به کار بگیریم، این مساله که عصر سوختهای فسیلی باید خاتمه یابد به طور گسترده در سطح جهانی پذیرفته شده است. خبر خوب این است که توسعه سیستمهای انرژی تجدیدپذیر در حال انجام است.
طی سالهای اخیر فناوریهای تجدیدپذیر تمامی رکوردهای رشد و گسترش را شکستهاند. در سال 2011، سرمایه گذاری در منابع انرژی تجدیدپذیر برای نخستین بار در تاریخ مدرن از فناوریهای انرژی رایج پیشی گرفته و در حال حاضر، سرمایه گذاری در انرژی پاک در کشورهای در حال توسعه از بسیاری از کشورهای توسعه یافته پیشی گرفته است. این جریانهای امیدوار کننده با اقدامهایی در سطوح سیاسی باید تسریع شوند.
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد