به مناسبت هفته معلم؛

مصاحبه ای اختصاصی با مدیر، معلم و آهنگر پاوه ای

سرویس: فرهنگ و هنرکد خبر: 294275|23:26 - 1395/02/17
نسخه چاپی
مصاحبه ای اختصاصی با مدیر، معلم و آهنگر پاوه ای
عبدالله کاکه برایی گفت: شغل معلمی شغلی نیست که از آن خسته شوی بلکه به شرط صداقت با مردم، از آن ارزش و منزلت والایی را می توانی بدست آوری، این شغل را اگر هزار دفعه دیگر من را به دوران قبل بازگردانند بازم انتخاب می کنم .

به گزارشهزار ماسوله، مدیر بازنشسته آموزش و پرورش پاوه در گفتگویی با خبرنگار ما که به مناسبت هفته معلم تدارک دیده شده بود بال اشاره به آغاز دوران فعالیت خود در قبل از انقلاب و بعد از آن اظهار داشت: من در سال تحصیلی 55 /56 به عنوان اولین ثمره فارغ التحصیل هایی بودم که در امتحانات نهایی پاوه برگزار و فارغ النحصیل شدم و در شهرویر ماه هم که قرار بود خود را به حوزه خدمت معرفی کنیم، در قبل از انقلاب درمنطقه پاوه و اورامانات در مدارس منطقه مشغول به کار شدیم .

 

عبدالله کاکه برایی افزود: من اولین سال خدمت خود را در منطقه سرقلعه و جگیران از بخش های ثلاث باباجانی آغاز نمودم و به مدت یک سال در آن منطقه به امر تدریس مشغول شدم که بعد از آن در دانشسرای راهنمایی تحصیلی کرمانشاه شرکت کردم و پس از دو سال در دانشسرا ، با انقلاب مواجه شدیم که حقیقتا ما هم عضوی فعال از مجموعه تظاهر کنندگان بودیم که از هرگونه اقدام و اعتراض بر رژیم شاهنشاهی کوتاهی نمی کردیم.

 

وی گفت: در اول اسفند ماه پس از پیروزی انقلاب مجددا به مدارس راه یافتیم و در امتحانات خرداد ماه شرکت کردیم و در سال بعد موفق به کسب فوق دیپلم ادبیات و علوم انسانی در کرمانشاه شدم و در مهر ماه سال 1359 در آموزش و پرورش پاوه بخش باینگان مشغول به کار شدم.

 

وی ادامه داد: در سال 1360 به بعد در روستاهای اطراف پاوه مشغول به تدریس شدم و در آبان سال 1361 به عنوان تدریس به دبیرستان شهدای هشتم آبان و دبیرستان معلم رفتم و بعد از دو سال که همزمان به امر تدریس مشغول بودم ، همزمان معاونت مدرسه شهدای هشتم آبان را هم عهده دار شدم و در سال 1364 دبیرستان شهدا و معلم که امورات انها همزمان با هم در حال انجام بود از همدیگر جدا شدند.

 

وی گفت: در آن زمان که در دوران جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق علیه ایران بودیم و بمباران این رژیم در این منطقه مشهود و در گیرو دار این جنگ به سر می بردیم، دانش اموزان با خروج از خانه های خود امید بازگشت به کنار خانواده های خود را نداشتند.

 

وی تصریح کرد: بنده که مسئولیت هر پستی را بر عهده می گرفتم دوست داشتم که در نهایت دلسوزی آنچه را که در توان خود داشتم در وقف دانش آموزان قرار داده تا این دانش آموزان آینده ای روشن را داشته باشند.

 

کاکه برایی با اشاره به خاطره ای از ان دوران ادامه داد: خاطره ای از آن زمان در سال 1365 در سالن دبیرستان شهدا در زمان امتحانات نهایی در خرداد ماه، ما شاهد حضور 13 هواپیمای رژیم بعث بر فراز آسمان پاوه بودیم که زمانی که 150 نفر از دانش آموزان در حال خروج از سالن بودند، درب خروجی را در راستای آنکه در بیرون از سالن امکان بروز حوادث دیگری را داشتند بسته و گفتم که در زیر میزهای خود پناهنده شوید و خوشبختانه این عمل بنده باعث شد که هیج آسیبی به این دانش آموزان با بیرون رفتن وارد نشود در حالی که پس از اتمام بمباران حدود 60 نفر از همکاران فرهنگی در اطراف مدرسه کشته و زخمی شدند.

 

این مدیر بازنشسته اظهار کرد: بعد از آن در سال 1365 ابلاغ مدیریت را از آموزش و پرورش گرفتم که جمعا در طول خدمت خود 25 سال را به عنوان مدیریت آموزشگاههای پاوه سپری نمودم.

 

وی در پاسخ به این سوال که اگر به دوران قبل بازگردی آیا شغل معلمی را دوباره انتخاب خواهی کرد گفت: شغل معلمی شغلی نیست که از آن خسته شوی بلکه به شرط صداقت با مردم، از آن ارزش و منزلت والایی را می توانی بدست آوری، این شغل را اگر هزار دفعه دیگر من را به دوران قبل بازگردانند بازم انتخاب می کنم .

 

کاکه برایی در پاسخ به این سوال که برخورد شما با داشن آموزان چگونه بوده است اظهار داشت: مسائل تنبیهی دانش آموزان اگر در مدارس در طول مدیریتم وجود داشته است صرفا از صمیم قلب نبوده است و آنچه که هم وجود داشته است احساس سرپرستی و والدینی برای دانش آموزان و غمخواری برای انها بوده است که خانواده ها فرزندان خود را به ما امانت می دادند و دانش آموز هم در نهایت به این پی برده است که تنها این برخورد ، غمخواری انها بوده است.

 

وی افزود: در نهایت توان و در زمانی که از کمترین امکانات در مدارس برخوردار بودیم، دانش آموزان را از نصایح و هدایت ها بی نصیب نمی کردم.

 

عبدالله کاکه برایی افزود: ذکر این نکته لازم است که در طول آن دوران اگر دانش آموزانی خوب در مداس داشتیم با همکاری مجموعه کارکنان ، نصایح و همفکری آنها بوده است چرا که به تنهایی مدیریت دانش آموزان با مشکل همراه بود.

 

این مدیر بازنشسته شغل فعلی خود را چنین بیان کرد: شغل آهنگری را که شغل پدری بنده است و در زمانی که پدرم در طول خدمت خود در این مکان ، تعامل خوبی را با مردم برقرار می کرد، اکنون پس از گذشت سه سال از بازنشستگی ان را انتخاب کرده ام.

 

وی با بیان اینکه در زمانی هم که معلم و هم مدیر بودم این حرفه را در کنار پدرم یاد گرفتم افزود: امروز هم این شغل نسبت به دیگر مشاغل مرتبط که از روشهای نوین استفاده می شود، ضعیف است به طوری که روش تولید ابزار آلات ما به روش سنتی و قدیمی است.

 

وی گفت: گاهی اوقات زمان، هم طوری ایجاب می کند که افراد به مشاغل دوم روی بیاورند و بنده هم در وهله اول برای آنکه حقوق ناچیز بازنشستگی کفاف زندگی را نمی دهد برای کسب رزق و روزی حلال و کمک هزینه مادی، این شغل را انتخاب و در وهله دوم هم درسی برای جوانان است که بدانند که مدیر بازنشسته به مشاغلی چون آهنگری روی آورده است.

 

وی در پاسخ به این سوال که اشتباهی را که دوباره تکرار نخواهی کرد کدام اشتباه است؟ گفت: در دوران در سال 1357 که موفق به کسب مدرک فوق دیپلم شدم و در مدارس به امر تدریس مشغول شدم، غرور کاذب در وجود بنده احساس برتری را به من می داد که این اشتباه من باعث شد ادامه تحصیل را کنار بگذارم و اکنون هم نه تنها مدرکی بالاتر از این مدرک ندارم بلکه حقوق بنده هم به نسبت همکاران خودم کفاف زندگی را نخواهد داد.

 

وی در پاسخ به این سوال مبنی بر اینکه در طول دوران خدمت خود چه فعالیتهایی را داشته ای؟ گفت: در سال 1362 کتاب جغرافیای انسانی برای کلیه رشته ها را تالیف نمودم که برنامه ریزی و هماهنگی های به عمل آمده ،برای دانش آموزان در آموزشگاههای سطح استان، این کتاب با عنوان "جغرافیای انسانی" با تهیه و تدوین گروههای آموزشی استان چاپ گردید، علاوه بر آن به نوشتن مقالات بسیار در زمینه های مختلف برای دانش اموزان تلاش کردم و اکنون هم در حال تکمیل کتاب خاطرات دوران تدریس و مدیریت خودم در مدارس سطح شهرستان هستم که ان شاالله هر چه زودتر به زیر چاپ برود.

 

 

 

 

 

 

 

نظر شما

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد